Andere gevechten
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Chris
20 Juli 2007 | IJsland, Akureyri
Stotteren is niet het enige wat ik hier probeer te veranderen. Weer een zwaar verhaal? Oh nee, verre van dat! Het volgende is een een stuk minder serieus probleem, ik zie het eigenlijk niet eens als een probleem.
Jarenlang kon ik niet lachen op foto´s. Niet omdat ik het niet wilde of omdat ik heel erg depressief was: ik had gewoon geen flauw idee hoe dat moest. Lachen is voor mij een uiting van een emotie en ik snapte dan ook niet hoe ik op commando moest lachen als de fotograaf dat vroeg. Vooral bij pasfoto´s was dat het geval en omdat ik niet wist hoe ik het moest ging ik maar heel serieus kijken. Ik besloot dat ik daar wat aan moest veranderen toen ik mijn gezicht nooit vrolijk op foto´s zag. Dit betekende geregeld oefenen in de spiegel om een lach op mijn gezicht te toveren die de illusie wekte dat hij spontaan was. Het heeft enige tijd geduurd, maar ik heb dit inmiddels onder de knie. Te laat uiteraard, want op pasfoto´s mag je inmiddels niet meer lachen. Dit is echter niet waar ik op dit moment aan werk.
Enkele weken geleden had ik wat selfshots gemaakt uiteraard met mijn prachtige ongeforceerde lach. Ik had gelijk maar een hele serie gemaakt zodat ik één of twee kon kiezen om op mijn blog te zetten en de rest weg te gooien. Op niet elke foto was mijn prodent-smile even perfect, dus een deel viel al automatisch af. Toen ik echter tussen de laatste foto´s twijfelde viel mij iets op: mijn gezicht was niet symetrisch!!! Nouja, mijn gezicht is op zich wel symetrisch, maar op mijn big-smile foto´s was duidelijk te zien dat mijn spieren mijn gezichtshuid aan de linkerkant meer naar buiten trokken dan aan de rechterkant. Het klinkt nu misschien of ik extreem geobsedeerd ben door schoonheidsfouten, maar dat valt gelukkig mee. Desalniettemin vond ik het erg apart en deed ´s avonds voor de spiegel mijn beste Jack-Nickelson-als-The-Joker-impressie en moest inderdaad constateren dat mijn linkerkant meer invloed had dan de rechterkant. Interessant! Ik probeerde mijn rechter gezichtsspieren meer aan te spannen zonder bevredigend resultaat: mijn rechter gezichtsspieren waren gewoon minder ontwikkeld dan de linker. Ik bedacht me dat ik dit natuurlijk, net als andere spiergroepen, kon trainen en probeerde dan ook mijn rechtergezichtsspieren aan te spannen en ontspannen. Complete verbazing: ik had helemaal geen controle over deze spieren! Tenminste niet als ik ze apart aan wilde spannen; het werkt uiteraard wel als ik ook m´n linkergezichtshelft gebruik. In principe wist ik dit wel (ik kan namelijk ook niet met mijn rechteroog knipogen), alleen had ik er nooit echt bij stilgestaan. Aangezien ik hier toch meer dan genoeg tijd heb om me bezig te houden met compleet nutteloze activiteiten, besloot ik mezelf het doel te stellen om te leren knipogen met rechts. Wat ik er aan heb weet ik niet, maar ik vond het wel een interessant experiment. Als ik er aan dacht (wat ongeveer neerkomt op 2 á 3 keer per week) trainde ik mijn gezichtsspieren. Hoe dit precies gaat is moeilijk uit te leggen, omdat ik in principe ook maar wat doe, maar het werkt. Enkele weken terug merkte ik al dat ik mijn rechteroog een beetje kan toeknijpen zonder dit bij mijn linkeroog te doen (het is geen knipoog en ook nauwelijks zichtbaar, maar het is een begin), maar gisteren ontdekte ik een nog grote ontwikkeling: ik ben in staat om mijn rechter mondhoek verder naar buiten te trekken (door alleen gebruik van gezichtsspieren) dan mijn linker mondhoek als ik dat wil. Ik realiseer me volledig hoe belachelijk dit klinkt, maar het is een duidelijk bewijs van vooruitgang. Tot voor kort was ik namelijk alleen in staat mijn rechtermondhoek naar buiten te trekken als ik ook mijn linkermondhoek naar buiten trok. Met andere woorden: ik heb evidente controle over de spieren in mijn linker gezichtshelft! Uiteraard is dit nog maar een begin, maar toch is het een bewijs dat het mogelijk is en dat ik mijn doel dus moet kunnen behalen. Ik zal jullie uiteraard op de hoogte houden van mijn vorderingen.
Jarenlang kon ik niet lachen op foto´s. Niet omdat ik het niet wilde of omdat ik heel erg depressief was: ik had gewoon geen flauw idee hoe dat moest. Lachen is voor mij een uiting van een emotie en ik snapte dan ook niet hoe ik op commando moest lachen als de fotograaf dat vroeg. Vooral bij pasfoto´s was dat het geval en omdat ik niet wist hoe ik het moest ging ik maar heel serieus kijken. Ik besloot dat ik daar wat aan moest veranderen toen ik mijn gezicht nooit vrolijk op foto´s zag. Dit betekende geregeld oefenen in de spiegel om een lach op mijn gezicht te toveren die de illusie wekte dat hij spontaan was. Het heeft enige tijd geduurd, maar ik heb dit inmiddels onder de knie. Te laat uiteraard, want op pasfoto´s mag je inmiddels niet meer lachen. Dit is echter niet waar ik op dit moment aan werk.
Enkele weken geleden had ik wat selfshots gemaakt uiteraard met mijn prachtige ongeforceerde lach. Ik had gelijk maar een hele serie gemaakt zodat ik één of twee kon kiezen om op mijn blog te zetten en de rest weg te gooien. Op niet elke foto was mijn prodent-smile even perfect, dus een deel viel al automatisch af. Toen ik echter tussen de laatste foto´s twijfelde viel mij iets op: mijn gezicht was niet symetrisch!!! Nouja, mijn gezicht is op zich wel symetrisch, maar op mijn big-smile foto´s was duidelijk te zien dat mijn spieren mijn gezichtshuid aan de linkerkant meer naar buiten trokken dan aan de rechterkant. Het klinkt nu misschien of ik extreem geobsedeerd ben door schoonheidsfouten, maar dat valt gelukkig mee. Desalniettemin vond ik het erg apart en deed ´s avonds voor de spiegel mijn beste Jack-Nickelson-als-The-Joker-impressie en moest inderdaad constateren dat mijn linkerkant meer invloed had dan de rechterkant. Interessant! Ik probeerde mijn rechter gezichtsspieren meer aan te spannen zonder bevredigend resultaat: mijn rechter gezichtsspieren waren gewoon minder ontwikkeld dan de linker. Ik bedacht me dat ik dit natuurlijk, net als andere spiergroepen, kon trainen en probeerde dan ook mijn rechtergezichtsspieren aan te spannen en ontspannen. Complete verbazing: ik had helemaal geen controle over deze spieren! Tenminste niet als ik ze apart aan wilde spannen; het werkt uiteraard wel als ik ook m´n linkergezichtshelft gebruik. In principe wist ik dit wel (ik kan namelijk ook niet met mijn rechteroog knipogen), alleen had ik er nooit echt bij stilgestaan. Aangezien ik hier toch meer dan genoeg tijd heb om me bezig te houden met compleet nutteloze activiteiten, besloot ik mezelf het doel te stellen om te leren knipogen met rechts. Wat ik er aan heb weet ik niet, maar ik vond het wel een interessant experiment. Als ik er aan dacht (wat ongeveer neerkomt op 2 á 3 keer per week) trainde ik mijn gezichtsspieren. Hoe dit precies gaat is moeilijk uit te leggen, omdat ik in principe ook maar wat doe, maar het werkt. Enkele weken terug merkte ik al dat ik mijn rechteroog een beetje kan toeknijpen zonder dit bij mijn linkeroog te doen (het is geen knipoog en ook nauwelijks zichtbaar, maar het is een begin), maar gisteren ontdekte ik een nog grote ontwikkeling: ik ben in staat om mijn rechter mondhoek verder naar buiten te trekken (door alleen gebruik van gezichtsspieren) dan mijn linker mondhoek als ik dat wil. Ik realiseer me volledig hoe belachelijk dit klinkt, maar het is een duidelijk bewijs van vooruitgang. Tot voor kort was ik namelijk alleen in staat mijn rechtermondhoek naar buiten te trekken als ik ook mijn linkermondhoek naar buiten trok. Met andere woorden: ik heb evidente controle over de spieren in mijn linker gezichtshelft! Uiteraard is dit nog maar een begin, maar toch is het een bewijs dat het mogelijk is en dat ik mijn doel dus moet kunnen behalen. Ik zal jullie uiteraard op de hoogte houden van mijn vorderingen.
-
20 Juli 2007 - 14:17
Annie:
Lieve Chris
Waar IJsland al niet goed voor is, het is weer een geweldig verhaal, maar de meeste mensen kunnen maar met één kant knipogen, ik denk meestal met het linker oog, maar misschien heeft het er ook mee te maken of je links of rechts handig bent. Is dit een idee voor je volgende onderzoek?
Groetjes mama -
20 Juli 2007 - 15:09
Chris:
Hahaha, ja, ik ga het uitzoeken, maar ik vond het gewoon heel erg raar dat ik helemaal geen controle over die spieren had. Dus ik dacht: "goh, laat ik eens kijken of ik daar iets aan kan veranderen." -
20 Juli 2007 - 19:45
Kees:
Beste Chris......
ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om te melden dat je echt een heeeeele grote idioot bent. Maar ik moest er wel weer hard om lachen. Toch kan ik niet genoeg benadrukken dat je echt niet spoort.
groeten en een knipoog van Kees -
25 Juli 2007 - 10:06
Rudy:
haha! What bodypart is next? -
29 Juli 2007 - 21:38
Amse:
hey ik kan met beide ogen knipogen zoveel keer ik wil en shit... ben ik nu extra raar?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
