Dienst

Hier niet ver vandaan, in een klein gehucht genaamd Grund, staat tussen enkele boerderijen de grootste houten kerk van IJsland. Het is een vrij bont gekleurd kerkje, wat in de sneeuw van afgelopen zondag alleen maar meer opkleurde. Ook van binnen heeft het op een authentieke manier iets heel vrolijks. De priester is een gezette man met een wilde baard en haardos genaamd Hannes. Hij gaat gekleed in een vlekkeloos wit habijt met een groene stola en speelt, terwijl hij met zijn voeten stampend de maat aangeeft, op zijn gitaar. Zo nu en dan, als er een nieuwe kerkganger binnenkomt onderbreekt hij het spel om de persoon in kwestie warmhartig te begroeten.
De eerste kerkdienst die ik hier mee maak, is anders...anders dan de kerkdiensten die ik in Nederland heb bezocht. Helga wijst mij er op dat het echter een speciale kerkdienst is, met kinderen die muziek maken, maar toch kan ik me niet voorstellen dat het er hier normaal minder vrij aan toe gaat. Misschien ligt het er aan dat er bijna nooit een kerkdienst is of dat er zo weinig mensen zijn en het dus gauw iets persoonlijks krijgt. Hoe dan ook: ondanks dat ik er niets van versta vermaak ik me prima. Terwijl de organist de laatste noten van Elvis Presley ´I can´t help falling in love´ speelt, zet ik me in de rij van mensen die de priester groet en bedankt. Anders...